Toen ik achttien werd kreeg ik heel erg buikgriep. De pil bleef niet binnen, op advies van de doktersassistente stopte ik en begon na mijn volgende menstruatie opnieuw met een strip. Ik had een knipperlicht relatie met de biologische vader van mijn kindje al sinds groep acht! Er waren periodes dat we wat hadden maar ook periodes dat we af en toe alleen maar het bed met elkaar deelden. Op de zesde dag van mijn nieuwe strip kwam ik erachter dat ik de pil vergeten was. Ik heb direct de huisarts gebeld voor de morning afterpil. Deze bestond toen uit twee pillen. Midden in de nacht ging mijn wekker voor de tweede pil. De vier weken ernaar waren erg spannend. Toen ik alsnog zwanger bleek te zijn was mijn eerste reactie abortus. Mijn eigen moeder was zestien bijna zeventien toen ze mij kreeg en heeft nooit goed voor mij kunnen zorgen. Ik zei dus altijd: dat overkomt mij niet! Ik ging alleen naar de huisarts met het verzoek tot abortus. De huisarts zei mij dat ik er goed over na moest denken. Hij was mij verplicht bedenk tijd te geven. Ook waarschuwde hij me ervoor dat veel vrouwen er op latere leeftijd psychische problemen door kregen. Die week maakte ik twee lijstjes. Maar het lijstje met wat moet ik doen als ik het houd werd alsmaar groter en het lijstje met het kan niet bleef kort. Ik besloot niet over te gaan tot abortus. De biologische vader van mijn kindje was niet zo blij, hij wilde het niet. Ik zou dus alleenstaande moeder worden net als mijn moeder indertijd. Gedurende de zwangerschap moest ik verhuizen van mijn studentenflatje naar een sloopwoning, meer kon ik niet betalen. Mijn moeder hielp met de babyuitzet verzamelen en ik moest mijn stage onderbreken. Ik had veel steun aan mijn vrienden. Mijn dochter werd op 20 oktober 2003 2 maanden voor mijn negentiende verjaardag geboren. Ze lag in stuit en werd met een keizersnede gehaald. Mijn moeder was bij mij. De biologische vader van mijn dochter kwam wel op kraambezoek. Maar liet zich verder weinig zien. Mijn moeder bleef de eerste paar dagen bij me. Daarna kwam een vriendin een week lang uit school bij me logeren. Ik durfde de nachten nog niet alleen met dat kleine hulpeloze mensje.
Ook ik kreeg zowel positieve als negatieve reacties. Zelfs nu ik zevenendertig ben krijg ik ze nog! Ik krijg reacties als zo je was er vroeg bij of jij lustte hem dus wel. Ook zijn er mensen die denken dat ik het expres heb gedaan. En nog voel ik af en toe de neiging of behoefte mijzelf te verdedigen. Ik had een enorme drang mezelf te bewijzen. Het consultatiebureau gaf mij vaak een onwaardig gevoel en ik was bang het fout te doen. Ik was immers zo’n tienermoeder. Gelukkig kreeg ik ook veel steun. Vanaf het moment dat mijn dochter een jaar was ging ze één keer in de maand naar mijn moeder zodat ik op stap kon met vrienden en naar de manege. Mijn vrienden kwamen vaak bij mij en we namen mijn dochter bijna overal mee naar toe. Ik kon met hulp van een gastouder mijn studie af maken. Want dat was erg belangrijk voor mij. Ik onderhield contact met de biologische familie van mijn dochter haar vader. Ze ging er vakanties heen, vierde haar verjaardag en deels feestdagen. Ik vond dit erg belangrijk en gaf mijn kerst er graag voor op. Haar biologische vader behandelde haar als een nichtje en daar had/ heb ik vrede mee. Financieel support heb ik nooit gevraagd en gekregen. Inmiddels ben ik nog drie kinderen( 13, 11 en 5) rijker, helaas wel gescheiden, heb ik twee afgeronde MBO opleidingen en volg ik in deeltijd een HBO studie.
Als ik terugkijk op de afgelopen 18 jaar besef ik dat mijn jeugd niet gestopt is met het jong krijgen van kinderen. Ik heb gefeest, ik ben met vrienden op pad geweest en heb korte vakanties zonder kinderen gevierd. Ik ben niet dom en onverantwoordelijk. Zelf ontplooiing is belangrijk. Ik heb meerdere studies gevolgd, werk als verpleegkundige en leer nog steeds elke dag bij. Ik ben de spil van mijn gezin. Wel of niet abortus mag van mij nog steeds een bewuste keuze zijn en worden gerespecteerd. Een moment van bezinning hoeft geen verspilling van tijd of een straf te zijn. Je bent zoveel meer als alleen maar moeder, je bent jezelf met al je (on)volkomenheden.
Reactie plaatsen
Reacties